در 31 شهریور ماه سال 1346 در شهرستان «کلیبر» کودکى دیده به جهان گشود، که نامش را علیرضا نهادند. او با سختى بزرگ شد و تحصیلات ابتدائى خود را در دبستان «آزادى» تبریز آغاز کرد. وى همزمان با دوران تحصیل براى کمک به گذران معیشت خانواده قالیبافى مى کرد.اما با وجود علاقه و پشتکار در امر تحصیل، به علت مشکلات درس و مدرسه را رها کرد و در یک کارخانه صنعتى در «دیزل آباد» تبریز به کار پرداخت.
علیرضا از همان دوران کودکى مشتاقانه در هیئات عزادارى و سینه زنى شرکت مى نمود. او که پرورده مکتب سرخ سالار بى سر شهیدان، حضرت اباعبداللَّه الحسین علیه السلام بود، با اقتدا به سرور و مولاى خود صراط مستقیم عاشورائیان را برگزید و بعد از شروع جنگ تحمیلى، براى اداى تکلیف و لبیک گفتن به نداى رهبر، براى طى دوره آموزش نظامى عازم مرند شد و بعد از پایان دوره آموزش به منطقه «اشنویه» اعزام گردید.
او پس از چند ماه خدمت خالصانه در اشنویه مجروح گردید و به بیمارستان امام خمینى قدس سره منتقل شد و بعد از بهبودى نسبى دوباره به جبهه بازگشت و سرانجام در تاریخ 4/دى/1366 در ارتفاعات «کله قندى» منطقه حاج عمران بر اثر ریزش بهمن و یخ زدگى در زیر برفها به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
6 ماه بعد از این حادثه، پیکر پاک شهید شناسائى و به آغوش خانواده رجعت کرد و در گلزار شهداى وادى رحمت تبریز آرمید.
