در 10/اردیبهشت/1343 خاک قهرمانپرور تبریز به قدوم فرزندى آراسته گشت که نامش را اسماعیل نهادند و با راه و رسم جانبازى در راه معشوق آشنایش ساختند. اسماعیل در بحبوحه انقلاب به سیل خروشان ملت همیشه بیدار و خداجو پیوست و بعد از پیروزى انقلاب، براى حمایت از اسلام و ارزشهاى انقلاب به فعالیت در «مسجد سفید» مشغول شد. با شروع جنگ تحمیلى با آنکه هفده بهار بیشتر از عمر پرثمرش نگذشته بود پس از گذراندن دوره آموزش نظامى عازم جبهه هاى نبرد شد و در «گردان على اکبر(س)» گروهان ابوالفضل(س) به نبرد با متجاوزین پرداخت.
بعد از بیست ماه حضور متناوب در جبهه هاى نبرد، سرانجام در دى ماه سال 1366 در عملیات «بیت المقدس» منطقه «ماووت» بر اثر تیر خلاص مزدوران بعثى به شهادت رسید.
