خانه اى ساده و روستائى در دهستان «ملامحمود» از توابع هشترود در دوم اردیبهشت ماه سال 1347 ه .ش با قدوم مبارک فرزند پسرى زینت یافت. نامش را «حسین» گذاشتند و عشق به اهلبیت عصمت و طهارت علیهم السلام را در سینه اش نشاندند و او چون جوانه اى در مکتب سرخ تشیع به بار نشست. نامش حسین بود و راهش حسینى و چون سالار شهیدان از قافله سرخ کربلائیان. از روز تولّدش در روستاى «ملامحمود» تا عملیات «کربلاى 5» در منطقه «شلمچه» بیشتر از هیجده بهار را پشت سر نگذاشته بود. امّا همین هیجده پله براى رسیدن او به ملکوت و کربلائى شدن بسنده مى نمود. در این سالهاى نه چندان دور و دراز، او آموخت که جز اللَّه هیچ کس لایق دل بستن نیست و جز رضاى خداوند نباید طالب چیز دیگرى بود.
