باغ شقایق ها

شلمچه از بیقرارى مى‏لرزد و عطش دیدار دوباره شما گمنامان زخم جامه، پیکر چاک چاکش را به آتش مى‏ کشد. من نیک مى ‏دانم که شلمچه آن روزهاى آتش و خون را خوب به یاد دارد. شلمچه هنوز هم شقایق‏ هاى داغدارش را که بر سر سجاده آرام مى‏ گرفتند فراموش نکرده است. شلمچه دیارى است که به حرمت خون شما بلاجویان، نظرگاه ملائکة اللَّه است. شلمچه به حرمت لاله‏ هاى بیقرارش ضریح عشق است و مطاف عاشقان. مى‏ دانم که شلمچه آن آخرین دم حضور بی قراریت را هنوز هم فراموش نکرده است:

«اگر دشمن زبون قلبم را نشانه بگیرد و بدنم را زنده زنده بسوزاند یک کلمه ضعف و زبونى از خود نشان نخواهم داد و فروختن دین و اسلام و قرآن و امام عزیز را به گور خواهد برد. اگر دشمن خاکسترم را به رودخانه ‏هاى جنوب و غرب کشور بریزد تا به امواج خروشان خلیج فارس بپیوندد، از آنجا صدایم را بلند خواهم کرد که: اسلام پیروز است، زیرا با چشمى باز و با فکرى آگاهانه این راه را انتخاب نموده ‏ام.» (فرازى از وصیت‏نامه شهید)

 حسن روز اوّل دیماه سال 1345 در حکم‏آباد تبریز در خانواده‏اى مذهبى و دوستدار اهلبیت عصمت و طهارت‏علیهم السلام متولّد شد. والدینش که در تربیت وى جدیت زیادى داشتند، او را از همان دوران طفولیت با مسجد و هیئت و مراسم عزادارى سرور شهیدان حضرت اباعبداللَّه‏الحسین‏علیه السلام آشنا کردند و نهال عشق به مقدسات ناب اسلامى را در دل آسمانى‏اش بارور ساختند.

او دوران دبستان را در مدرسه فرقانى به پایان رساند و همزمان با تحصیل در این مقطع، حضور عبادى خود را با شرکت در نمازهاى جماعت مسجد محل آغاز کرد. او دوره راهنمائى تحصیل را در مدرسه «استقلال» گذراند و در کنار تحصیل، در کار بنائى کمک پدر بود.

پس از پیروزى انقلاب شکوهمند اسلامى در پایگاههاى «مالک ‏اشتر» و واحد احتیاط منطقه 16 حکم ‏آباد مستقر در مسجد «مصعب‏ بن‏ عمیر» فعالیت خویش را گسترش داد. بعد از شروع جنگ تحمیلى عراق علیه کشور اسلامى ایران، همراه با دوست صمیمى‏ اش شهید «محمّدرضا فرهمند» دوره آموزش نظامى را در پادگان «خاصبان» سپرى کرد و راهى جبهه‏ هاى نبرد حق علیه باطل شد و در عملیات «والفجرمقدماتى» شرکت جست و در طول دفاع‏ مقدس در عملیات هاى متعدد سپاهیان اسلام حضورى فعّال یافت. وى در جریان عملیات «والفجر 8» در منطقه «فاو» بر اثر اصابت ترکش و بمباران شیمیائى دشمن مجروح گردید و با هر زخمى که در راه دوست، بر جانش مى‏ نشست او براى لقاء یار بى‏ تاب تر مى‏ شد.

حسن در 26 مرداد ماه سال 1366 به خاطر علاقه‏ اش به نهاد مقدس سپاه، به عضویت رسمى این نهاد درآمد و به سلسله سبزپوشان سپاه پیوست. وى بعد از گذراندن دوره عمومى پاسدارى، از آنجا که دل در جبهه جا نهاده بود داوطلبانه به جبهه‏ هاى جنوب اعزام شد و تجربه ‏هاى ارزشمند خود را در «لشکر 31 عاشورا» به کار گرفت و با عنوان فرمانده دسته در خط پدافندى منطقه عملیاتى شلمچه شجاعت و توانمندى خویش را به نمایش گذاشت.

حسن پس از 27 ماه مجاهدت و جانفشانى در جبهه‏ هاى جنگ و سالها تلاش و فداکارى در راه اسلام، سرانجام روز 10/دى/1366 از شلمچه با بال هاى شهادت به دیدار یار شتافت و آسمانى شد و براستى که لایق آن بود. هنوز هم دوستان وى، او را که شجاع و جسور بود فراموش نکرده‏ اند. زندگى کوتاه امّا پر ثمر او در راه خدمت به اسلام و انقلاب اسلامى و احیاى اصل مترقى امر به معروف و نهى از منکر سپرى شد.

زندگى وى همیشه قرین با عبادت و خداجوئى بود. او چند سال قبل از اینکه به سن تکلیف برسد نماز مى‏ خواند و روزه مى‏ گرفت و از مصادیق روشن آیه شریفه «اشداء على‏ الکفار و رحماءُ بینهم» بود. امید است که نام و یاد این آزادمرد سپاهى چون دیگر شهیدان این خطه بر لوح دلها ماندگار بماند.